Van Whistler naar Vancouver

Na een korte rit van 75 kilometer zien we eindelijk de Grote Oceaan aan de horizon verschijnen. Dat wil zeggen, water dat daar rechtstreeks mee in verbinding staat want we rijden langs een fjord. Eigenlijk net zoiets als wat ze in Noorwegen hebben. Voordat we ons hotel in Vancouver hebben bereikt, staat er in totaal 135 kilometer op de dagteller.

Omdat we weten dat een auto parkeren in deze stad niet echt makkelijk is, melden we ons om 11:00 uur al bij ons hotel in de hoop om de auto vast in de parkeergarage te kunnen stallen. Nou, dat was geen enkel probleem, sterker nog....de kamer was ook al beschikbaar. Nadat we alle benodigde bagage naar de kamer hebben gebracht, gaan we te voet de stad in.

Annemieke wilde graag (weer) naar de stadsdelen Gastown en Chinatown. Terwijl we ons verbazen over het verschil met 7 jaar geleden, gaan we onderweg gelijk nog maar een paar geocaches zoeken. Destijds verbaasden we ons over de rust, orde en vooral de netheid in de stad, vandaag de dag hebben die zaken plaatsgemaakt voor drukte en heel veel zwervers op straat. Ik meen me te herinneren dat in het jaar dat hier de Winterspelen werden gehouden dat soort gasten zich overdag niet in de "toeristische wijken" mochten ophouden. Niet dat het ons nu een onveilig gevoel gaf hoor, maar het was toch anders.



In de haven van Vancouver is het een komen en gaan van watervliegtuigen. Geen vliegveld, maar met recht een luchthaven dus.....maar kan een watervliegtuig dan wel 'landen'.... of heet dat dan 'wateren'....?

Als we weer terug zijn bij het hotel, hebben we ons 'wandel-record' van deze vakantie ruimschoots verbeterd. Was ik een auto geweest dan was het een fraai gemiddeld verbruik geweest 1 op 16 kilometer. Maar ik doel hier op het aantal koppen koffie van vandaag. Slechts één bak slobber bij het ontbijt en dan zo'n eind lopen. Weliswaar hebben we wat gedronken bij een van de vele Starbucks-vestigingen die de stad rijk is, maar dat was geen koffie. Ik dacht dat we op deze prima zonnige dag een lekkere ijskoffie hadden besteld maar dat bleek warme chocomel met slagroom en gezouten karamel te zijn. Nou maar hopen dat het met Annemieke's knie goed blijft gaan want morgen wacht ons weer een lange dag.