(G)een dagje Glacier Park

Als we wakker worden, regent het. Als we hebben ontbeten, regent het nog steeds. Nou heb ik vroeger ooit iets geleerd bij aardrijkskunde: als het aan de ene kant van de berg regent, is het aan de andere kant vaak droog. Okay, maar dan moet je wel eventjes een stukje omrijden omdat de weg dwars dóór het gebergte is afgesloten vanwege bosbranden. Nou ja, wat heet een stukje omrijden....? Da's dus gewoon 300 kilometer héén en weer 300 kilometer terug ! Maar dan heb je ook wél wat gezien onderweg. Zo hadden we goed zicht op de rookwolken die opstegen vanuit de bosbranden. En we hebben onze eerste beer gespot, een heuse grizzly-mevrouw met haar jong. De bijgaande foto laat enkel maar de moeder zien, want de kleine kwam simpelweg nauwelijks boven het gras uit. Het laatste stukje van de route heeft de naam 'Road To The Sun'. Die kunnen ze dan maar beter veranderen in 'Road To The Smoke'...
Het einddoel bij een bergpas hebben we niet gehaald omdat er geen tijd meer voor was. Bij het begin van de pas zijn we omgedraaid en teruggereden naar het hotel in Kalispell.

In het dorpje East Glacier Park Village zijn we bij het restaurant naar binnen gegaan om er de lunch te gebruiken. Ik weet niet wat slechter was, het weer of het restaurant. De cappuccino was koffie met gekookte melk - inclusief zo'n smerig vel op de melk. Er lag iets op het bord wat volgens de serveerster French Fries waren. Het waren aardappelslierten die half-gekookt waren in véél te koud vet. Onverklaarbaar slappe troep in plaats van krokant gebakken patatjes. Als het testteam van het Algemeen Dagblad hier had geproefd waren ze kokhalzend naar buiten gerend ! We hebben de bagger niet opgegeten en toen we na betaling wegliepen, durfde de serveerster nog te vragen of alles naar wens was en of we een doggy-bag wilden hebben. Annemieke's antwoord: "No, it was bad, very bad"....